Argentiera to dawne miasto górnicze, jego nazwa pochodzi od włoskiego argento, czyli srebro. Kopalnia była eksploatowana od czasów starożytnych, od Rzymian.
Tutaj do 1963 r. wydobywano ołów, srebro i cynk.
W 1886 roku kopalnia została przejęta przez Società di Correboi, której właściciel, genueński finansista Andrea Podestà, zwiększył produkcję, a przede wszystkim ulepszył zarówno obiekty przemysłowe, jak i mieszkaniowe. W 1924 r. firma Correboi przeszła pod kontrolę włosko-francuskiej firmy Pertusola, która zarządzała nią do 1963 r., kiedy to została zlikwidowana z powodu wyczerpania się złóż.
Z dala od czystych wód pięknych plaż, miejsce to przypomina wymarłe miasto Dalekiego Zachodu w cieniu nie funkcjonującej aparatury przemysłowej: studni, myjni, magazynów, domów robotników, kina.
Jest to jeden z najważniejszych przykładów archeologii przemysłowej na Sardynii, znajduje się w Parku Geologiczno-Górniczym Sardynii i jest chroniony przez UNESCO. W ostatnich latach miasto przeżywa niewielki boom w budowie i renowacji starych budynków, zwłaszcza starej kopalni.
Dziś miasto jest siedzibą kilku małych firm, które większość dochodów czerpią z turystyki. Możesz także cieszyć się wspaniałym widokiem na małą zatokę San Nicola ze szczytu wzgórza.
Nowoczesne wydobycie przemysłowe na tym terenie rozpoczęło się we wrześniu 1867 roku przez pierwszego posiadacza koncesji, markiza Angela Tola di San Saturnino. Znękana problemami operacyjnymi i słabymi zyskami, w 1870 sprzedała koncesję na wydobycie firmie „Société Anonyme Miniere et Métallurgique Sardo-Belge”, a następnie w 1872 „Compagnia Generale delle Miniere”. W ramach nowych koncesjonariuszy wydobycie kopalni znacznie wzrosła, zwłaszcza dzięki wykwalifikowanym inżynierom, takim jak Eugenio Marches.