Porto Flavia to port morski położony w pobliżu Nebidy we włoskiej gminie Iglesias. Zbudowany w latach 1923-24, służył jako centrum produkcji minerałów w Masua na zachodnim wybrzeżu sardyńskiego obszaru Iglesiente. Jego nazwa pochodzi od Flavii Vecelli, córki Cesare Vecelli, który zaprojektował i zbudował port.
Masua była centrum kompleksów kilku operacji wydobywczych w rejonie Sulcis, regionie Sardynii bogatym w węgiel, siarkę, bar, cynk, ołów, srebro i inne metale.
Właściciel kopalni poprosił włoskiego inżyniera Cesare Vecelli o opracowanie rozwiązania, które skróciłoby czas i koszty załadunku parowców. Vecelli zbadał wybrzeża Masua, ostatecznie znajdując idealne miejsce na wysokich klifach przed kolumną Pan di Zucchero. Tutaj morze było wystarczająco głębokie i dobrze chronione przed wiatrem i falami, aby umożliwić bezpieczne cumowanie, podczas gdy rudę można było ładować z klifów dzięki grawitacji.
Urocza plaża o opalizujących kolorach, klejnot na południowo-zachodnim wybrzeżu Sardynii, zawieszony między teraźniejszością a przeszłością, w której głosy górników wciąż rozbrzmiewają z tuneli wykopanych w skale z widokiem na morze. To świetny cel wycieczek turystycznych.
Wydobycie rozpoczęło się w 1600 r., ale znaczenie gospodarcze nabrało dopiero na początku XX wieku, kiedy przemysł wydobywczy w całym regionie doświadczył szybkiego rozwoju. Wydobycie, zwłaszcza jaskiń węglowych, odbywało się w oparciu o tradycyjne rozwiązania technologiczne aż do początku XX wieku. Od końca XIX wieku pozyskiwanie metali cieszyło się bardziej nowoczesnymi technikami, ponieważ było kontrolowane głównie przez bogate korporacje północnoeuropejskie, które chętniej inwestowały w poprawę wydajności wydobycia.
Jeśli planujesz wycieczkę na południową Sardynię, powinieneś odwiedzić Porto Flavia., ponieważ jest to jedno z najbardziej wyjątkowych, zapierających dech w piersiach miejsc na wyspie i naprawdę jedyne w swoim rodzaju na świecie. To arcydzieło inżynierii znajduje się w pobliżu Nebidy, w prowincji Iglesias, na południu Sardynii i około 1,5 godziny jazdy od Cagliari; i można do niego dojechać drogą z Masua, jednej z najpiękniejszych plaż w okolicy.
Z boku kopalni otwarte zostały otwory wentylacyjne. W górnym tunelu zamontowano mechaniczne włazy żelazne, a także kolejkę elektryczną. Pociąg dostarczał rudę do włazów załadunkowych, natomiast w dolnym tunelu włazy rozładunkowe podawały rudę na taśmociąg prowadzący do statków. Taśmociąg został pokryty stalową obudową, aby wiatr nie wywiewał sproszkowanego tlenku cynku. Był rozciągliwy i chowany po dostarczeniu ładunku do ładowni statku.