Sulcis-Iglesiente to historyczny region południowo-zachodniej Sardynii obejmujący, jak sama nazwa wskazuje, terytoria Sulcis i Iglesiente. Należy do prowincji Sardynii Południowej. W średniowieczu terytorium należało do Judicate of Cagliari, a w szczególności do kuratoriów Cixerri, Sulcis i Nora.
Z geologicznego punktu widzenia jest to obszar niezwykle ważny ze względu na to, że oprócz granitów karbonowych i diorytów możemy znaleźć również metaliczne wapienie i dolomity, w których występują główne żyłki ołowiowe i cynkowe wyspy, już eksploatowane przez cywilizacje nuragijską, rzymską i punicką.
Ludzie nie mają problemu z rozmawianiem i dyskutowaniem na różne tematy bez pośpiechu przez pewien czas. Więc niemożliwe jest spotkanie się z więcej niż dwiema osobami w ciągu jednego dnia.
Istnieją dwie osady miejskie: S.Antioco (dawne Sulci) i Calasetta. Są zasiedlone od czasów prehistorycznych i zawiera dowody ważnych ruin archeologicznych należących do kilku cywilizacji. Populacja tego obszaru przez kilka grup etnicznych była spowodowana głównie pokładami ołowiu, srebra i cynku w Iglesiente oraz węgla w Sulcis.
Niewielki zespół bloków skalnych otacza tę krainę oczarowaną przez Monte Linas, wykonaną z metalowych kamieni (Cambrico, Silurico) oraz trzeciorzędowych sztolni. W pobliżu świątyni Antas i jaskini San Giovanni di Domusnovas znajdują się lasy dębowe i mączniczkowe wraz z ogromnymi jamami krasowymi, takimi jak jaskinia San Giovanni di Gonnessa, jaskinia Su Mannu di Fluminimaggiore.
Carloforte jest jedyną osadą na wyspie i znajduje się obok portu turystycznego. Prowadzone działania są powiązane z nowym portem i tonnary.
W zaniedbywanych obecnie Salines występuje kilka kolonii ptaków wędrownych, takich jak flamingi. W północno-zachodniej części znajduje się również naturalna chroniona oaza.